Jos van den Goor

2021 - In 2012 kreeg Jos van den Goor (70) een hersenbloeding. Voor Jos, al 46 jaar woonachtig in Kessel en getrouwd met zijn vrouw Mia, een nieuwe maar vooral onaangename situatie: “Ik dacht dat ik goed was opgeknapt, maar dat viel tegen. Je bent een maand thuis en denkt dat je alles aan kunt. Ik voelde me goed. Dus ik ging steeds meer werken. Maar dat duurde niet lang. In 2013 kreeg ik ook nog eens een hartinfarct en moest ik stoppen met werken.”

In diezelfde periode was bij het ziekenhuis in Venlo een soort open dag van zorgorganisaties. Daar ben ik met iemand van SGL in gesprek geraakt en naar aanleiding daarvan ben ik gaan kijken bij activiteitencentrum de Maashorst in Baarlo. In plaats van cliënt, wilde ik aan de slag als vrijwilliger op de houtafdeling, vanwege mijn technische achtergrond. Ondertussen ben ik al 6,5 jaar hier. Het contact met de mensen vind ik geweldig!”

“In eerste instantie dacht ik: ik wil dit niet”

“Wanneer je te maken krijgt met hersenletsel, verandert dat je leven. Daarom stelde SGL het behandelprogramma Hersenz voor. In eerste instantie dacht ik: ik wil dit niet. Uiteindelijk heb ik met mijn vrouw erover gepraat. Zowel mijn vrouw als ik hebben meerdere modules gevolgd. Mia heeft de partnermodule en thuistraject (ACT-methode) gevolgd en ik de modules “Grip op energie” en “Omgaan met verandering”. Hiernaast hadden we in de thuisbehandeling gesprekken samen. Het gaat dan over een periode van twee jaar en is bijna afgelopen.”

Positieve verandering

“Het geeft rust om met anderen in gesprek te gaan die ook hersenletsel hebben. Een voorbeeld is het Breincafé dat iedere maand wordt georganiseerd. Dat is een bijeenkomst waarbij elke keer een spreker vertelt over een bepaald onderwerp, zoals de verhouding tussen hersenletsel en het rijbewijs. Iedereen kan hersenletsel in combinatie met een rijbewijs anders ervaren. De gesprekken die we daar voeren, geven mijn vrouw en mijzelf een goed gevoel. Aangezien de andere aanwezigen ook te maken hebben met hersenletsel, hoef je je nergens voor te schamen. Alles is bespreekbaar. En zo hoor je ook hoe anderen hersenletsel ervaren en ermee omgaan.”

De communicatie en sfeer tussen Jos en Mia is nu een stuk beter

Ook Emmy Janssen-Cox, thuisbehandelaar van Jos, merkt dat het Hersenz traject een positieve invloed heeft gehad: “Zowel Jos als Mia weten nu beter wat er aan de hand is en welke veranderingen hersenletsel teweegbrengt. Eerst was de communicatie tussen Jos en Mia stroef. Wanneer ze samen gingen fietsen werd er praktisch niks gezegd. De communicatie en sfeer tussen Jos en Mia is nu een stuk beter.

Door het delen van ervaringen ontstaat een stukje herkenning. Iedereen die zijn of haar ervaring deelt heeft te maken met hersenletsel. Ik merk daardoor dat Jos naast de hulp van SGL, ook zelf meer de regie gaat nemen. Door die herkenbaarheid kan Jos makkelijker naar Mia benoemen wat er precies aan de hand is. Jos is ook opener geworden. Jos en Mia zoeken meer contact met andere mensen waarvan de partner hersenletsel heeft. Beiden geven zelf aan wat ze nodig hebben en als SGL kunnen we ze daarin ondersteunen.”

Blijven genieten  

Jos ziet de toekomst positief tegemoet: “Ik hoop hier bij SGL nog jaren te komen. Ik kom altijd met veel plezier. Daarnaast wil ik ook blijven genieten van het maken van muziek, het fietsen en mijn (klein)kinderen. Nu ik beter weet hoe ik met hersenletsel om kan gaan, moet dat goedkomen!”

Lees hier het persoonlijke verhaal van echtgenote Mia van den Goor.