Ralf Roemkens

2024 - Ralf Roemkens (56) uit Heerlerheide woont in WBC Schaesberg. Hij is hét voorbeeld van wat wij als SGL voor onze cliënten wensen en dromen: zoveel mogelijk zelfstandigheid, doen wat je wél kunt en eigen regie nemen om het leven te leiden dat je zelf wilt, binnen de grenzen van het mogelijke. Leven vanuit een rolstoel en vakken vullen bij de Action? Het kan echt!

“Ik heb de spierziekte MS, mijn spieren verlaten me langzaam. Ik heb nooit kunnen lopen, dus ik weet niet beter. Dan kun je denken ‘wat een verdrietige situatie’, maar ik ga niet bij de pakken neerzitten hoor. Ik blijf vechten. Ik kan nog zoveel wél, als ik dat niet meer zelf doe, ben ik straks volledig afhankelijk van zorg. En dat wil ik niet. Ja, het duurt langer als ik zelfstandig naar het toilet ga dan als ik mij laat helpen, maar toch doe ik het zelf. Ik wil niet betutteld worden en steeds op de bel duwen. Ik vind eigen regie over mijn leven ontzettend belangrijk. Ik heb altijd pijn, maar daar kan ik niks aan veranderen. Ik kan maar beter positief blijven.”

Ralf vervolgt: “Ik heb eerst een tijd zelfstandig gewoond via een andere zorgorganisatie. Maar dit paste niet meer goed bij mij. Zij konden mij niet meer bieden wat ik nodig had. Via mijn revalidatiearts kwam ik in contact met SGL en dat sprak mij erg aan. Ik ben toen bij WBC De Baandert in Sittard gaan wonen. Hier heb ik uiteindelijk negen jaar gewoond en toen ben ik verhuisd naar WBC Schaesberg, nu zes jaar geleden. Ik wilde graag dichterbij mijn ouders wonen. Het wonen in Schaesberg bevalt me supergoed. De sfeer is zo fijn. Er wordt goed voor ons gezorgd en er worden leuke dingen georganiseerd. We zijn vorig jaar zelfs met z’n allen naar Disney geweest in Parijs, dat is één van m’n mooiste herinneringen. De medewerkers zijn fantastisch. Ik voel me hier heel goed en ga nooit meer weg. Ik noem mijn woonplek ‘Schaesberg Center Parcs’, dat zegt wel genoeg he.”

“Toen ik in Sittard woonde ging ik naar de dagbesteding van SGL in Nuth, daar werkte ik van maandag tot en met donderdag aan de receptie en nam ik de telefoon op. Dat was een hartstikke leuk baantje. Toen ging activiteitencentrum Nuth weg en dat vond ik heel erg… wat moest ik nu gaan doen? De overige activiteiten op de AC’s van SGL spreken mij niet aan. Toen heb ik de stoute schoenen aangetrokken. Een vriendin van mij werkt bij de Action in Landgraaf. Ik ben daarheen gegaan en heb gevraagd of ik mocht helpen. En dat mocht! Ik doe nu elke week op maandag vakken vullen. Ze zeiden: ‘maar vanuit je rolstoel kom je toch nergens aan?’. Ik antwoordde: ‘je moet eens weten wat ik kan’.” Ralf laat zien dat zijn rolstoel een flink stuk de hoogte in kan, als een heftruck. “Naar aanleiding van mijn activiteiten bij Action heb ik met hulp van mijn ergotherapeut bij SGL een nieuwe rolstoel geregeld, dat soort dingen doe ik allemaal zelf. Ik heb nu een rolstoel die de hoogte in kan, en de besturing is ook aan mij aangepast. Vooruit is achteruit en vice versa bijvoorbeeld. Omdat ik vanwege mijn spierziekte beter aan het joystickje kan trekken (dit is normaal achteruit) dan duwen. Maatwerk dus! Daar helpt SGL mij heel goed bij. Maar ik kom ook voor mezelf op, dat heb ik wel geleerd in mijn leven. Oh, ik bezorg ook nog elke week eten voor restaurant Rudy’s in Landgraaf.” Lachend: “Het eten moet natuurlijk wel warm aankomen, dus mijn rolstoel is ook hiervoor aangepast: een beetje opgevoerd zodat ik supersnel kan bezorgen.”

Ralf vervolgt: “De maandagen bij Action bevallen me heel goed. Ik ben sowieso een bezige bij. Ik eet ook maar zelden thuis met de andere bewoners, ben veel weg en er wordt dan al snel gezegd ‘eet je een hapje mee?’. Op dinsdag en woensdag ben ik altijd druk met de Centrale Cliëntenraad van SGL (CCR), waar ik lid van ben. Dat vind ik super belangrijk. Ik help graag andere mensen en kom graag voor de belangen van cliënten van SGL op, zoals ik ook geleerd heb om voor mezelf op te komen. Lid zijn van de CCR heeft me sterker gemaakt. Voor de CCR bezoek ik locaties en praat ik met veel mensen. Heel leuk en belangrijk om te doen, ik zet me hier 100% voor in. Ik wil echt aanwezig zijn voor anderen, voor hen opkomen. Voor het uitwerken van stukken en dingen op papier zetten heb ik een maatje via SGL, ook heel fijn.”

“Ik heb nog één grote droom voor de toekomst. Behalve dat ik alles hoop te kunnen blijven doen, en dat mijn gezondheid het toelaat, heb ik een wens voor de locatie waar ik woon. Om de bewoners van WBC Schaesberg mobieler te maken zou ik een eigen locatiebus wensen. Een bus waar de bewoners met rolstoelen in vervoerd kunnen worden (door eigen chauffeurs) wanneer zij dat willen, zodat ze niet meer zo afhankelijk zijn. Ik zou dit ontzettend graag willen voor ons allemaal, en ben op zoek naar sponsoren. Als iemand zou willen helpen, mogen ze mij benaderen via 06-17236280.”