Wil en Elly Walraven

2021 - Wil Walraven (62) uit Thorn is getrouwd met Elly (60). Samen hebben ze twee volwassen kinderen. In augustus 2012 kreeg Wil een herseninfarct, met hele grote gevolgen. Wil: “Ik was pas 54. Ik heb zo’n vijf jaar nodig gehad om de situatie enigszins te accepteren.”

“Het gebeurde een week na onze vakantie in Italië”, vertelt Wil. “Achteraf waren er in Italië al de nodige voortekenen. Ik voelde me heel slecht. Een zonnesteek, dachten we. Ik had veel hoofdpijn, kon geen licht verdragen aan mijn ogen. Maar ik had niet de typische voortekenen van een herseninfarct. Terug in Nederland werd bij de huisartsenpost een fikse longontsteking geconstateerd.”

Elly: “Diezelfde avond belde onze zoon die bij Wil thuis was. Hij vertelde dat Wil op de bank lag en raar deed. Hij heeft toen 112 gebeld. Al snel werd een herseninfarct geconstateerd. Via het ziekenhuis van Weert werd Wil naar het MUMC gebracht waar ze de nieuwste technieken hadden om bloedpropjes op te lossen. Het lukte helaas niet, zelfs niet na vijf uur proberen. Terug in Weert kwam Wil op de IC terecht, waar hij zo’n twaalf dagen is moeten blijven door complicaties. Hierna werd hij een half jaar opgenomen bij revalidatiekliniek Adelante in Hoensbroek. Ze hebben hem daar weer leren lezen, praten en bewegen.”

Doorzetten en positief blijven

Ze vervolgt: “Een heftige tijd. De gevolgen waren groot. In het begin kon Wil praktisch niks meer. Maar hij wilde zo graag. Inmiddels gaat de grove motoriek redelijk, maar aan de linkerzijde is de fijne motoriek weg. Wil kan weer lopen, al heeft hij geen spierkracht meer in zijn linkerbeen.” Wil knikt: “Dat doorzetten en positief blijven zit wel in mij. Ik ben niet iemand die snel opgeeft. En dat heb je ook wel nodig bij een gebeurtenis als dit. En natuurlijk heb ik af en toe dips, zeker in het najaar. En de coronatijd helpt ook niet echt mee. Maar toch proberen we te blijven kijken naar wat er wél nog kan.”

Wil: “De valkuil is om te snel te veel te willen”. Elly bevestigt dit: “Dat is ook de reden waarom we op een gegeven moment bij Hersenz terecht zijn gekomen. Hersenz heeft Wil erg geholpen. Wil wilde altijd tien dingen tegelijk en deed dat ook. Hij werd dan erg boos als dingen niet lukten. Door Hersenz heeft hij geleerd keuzes te maken. En door Hersenz zijn dingen bespreekbaar geworden, zonder dat Wil boos wordt.” Wil: “Ik heb twee modules gevolgd bij Hersenz, die waren heel waardevol. Ik heb daar dingen geleerd die ik nog elke dag gebruik. Beide cursussen waren heftig en emotioneel. Je bent steeds met een vaste groep cliënten en alle emoties komen op tafel. Je zit daar samen te janken en te lachen. Maar die gesprekken werken heel erg. Lotgenotencontact is zo waardevol. Die mensen die aan tafel zitten hoef je niks te vertellen, die weten precies hoe de vork in de steel zit. De modules ‘Omgaan met verandering’ en ‘Grip op energie’ waren allebei op hun eigen manier heel waardevol en zinvol. Ik heb van elke cursus een advies onthouden wat ik dagdagelijks nog gebruik.”

“Hersenz gaf mij handvaten”

Elly: “Ook voor mij als mantelzorger was er aandacht bij Hersenz. Ik kreeg thuisbegeleiding van een psychologe en daar heb ik echt veel aan gehad. Ik kwam erachter dat ik ook een andere rol kon spelen. Ik was te beschermend en dat hoefde niet. Hierdoor kreeg ik meer vrijheid. Ik werd me daar van bewust tijdens die cursus. Wil kan best even alleen zijn, er zijn genoeg dingen die hij wel nog zelfstandig kan.” Wil beaamt dit: “Ik blijf nu regelmatig een halve dag alleen. Ik kan me redelijk redden. En ik zoek zelf naar oplossingen. Laatst was ik alleen thuis en verloor ik mijn evenwicht. Ik heb een vriend gebeld en die heeft me opgeraapt. Zo gepiept. De Hersenz bijeenkomsten hebben mij handvaten gegeven.” Elly: “Dat was voor mij een eyeopener. Wil heeft het zelf opgelost, zonder mij. Dat gaat dus ook. Dat had ik een paar jaar geleden niet aangedurfd. Alles heeft tijd nodig, het moet indalen. De scherpe kantjes gaan er in de loop van de jaren vanaf. Er is nu ook veel meer rust. Hersenz heeft heel veel bijgedragen aan de manier waarop we nu dingen thuis doen. Wat ook belangrijk is is dat we er nu samen over kunnen praten. Onze relatie is beter geworden.”   

Zinvolle daginvulling

“Je leven wordt radicaal omgegooid”, vertelt Elly. “Het is niet alleen heel zwaar voor Wil maar ook voor mij als partner. Mij is alles afgepakt. Opeens ben je mantelzorger van je eigen man. Ik wilde graag blijven werken, ik kon en kan niet alleen nog maar mantelzorger te zijn. Ik ben toen gaan zoeken naar opvang voor Wil, zodat ik kon werken. Het was geen optie om hem iedere dag thuis te laten. SGL leek ons een goede mogelijkheid. Ik dacht, laten we eens gaan kijken op een activiteitencentrum. Daar kan Wil iets met een computer en iets met bewegen, hoe moeilijk dat ook is.” Wil: “De dagbesteding geeft me een zinvolle daginvulling en dat is goed. En natuurlijk zijn de sociale contacten heel belangrijk. Omgang met lotgenoten levert veel op. Er is geen betere stimulans denkbaar. In groepsverband is alles ook veel leuker dan alleen.”

Elly: “Wij hebben echt geleerd om in het moment te leven. Want je weet nooit wat de tijd nog brengt. Acht jaar geleden had ik niet verwacht dat we ooit nog op vakantie zouden gaan. Vorig jaar zijn we zelfs met het vliegtuig een week naar Spanje gegaan. Kijk naar de dag en pak het moment. En ook al is het dan niet meer de vakantie die we vroeger hadden, er zijn nog steeds genoegen dingen die je fijn samen kunt doen. Die waardeer je dan alleen nog maar extra.”