×
"Gelijkwaardigheid zou een vanzelfsprekendheid moeten zijn"

Het verhaal van Silvia Sniekers (42)

Silvia Sniekers, medewerker

Silvia Sniekers (42) woont met haar man en twee kinderen in Grathem. Sinds oktober 2021 werkt ze parttime als Ondersteuner cliëntmedezeggenschap centrale cliëntenraad (CCR) bij SGL. Silvia voelt zich enorm op haar plek. Haar visie past dan ook perfect bij de koers, missie en visie van SGL. “Ongeacht je rugzakje ben je op de eerste plaats altijd een mens. En zo benader ik ook iedereen.”

“Ik was op zoek naar een nieuwe uitdaging in de zorg waarbij eigen regie en medezeggenschap bovenaan mijn wensenlijstje stonden”, vertelt Silvia. “Twee waardes die ik enorm belangrijk vind. Via mijn man leerde ik SGL kennen en heel toevallig was er op dat moment een vacature die voor mij gemaakt leek. Meteen al het eerste gesprek met mijn toekomstige collega’s voelde als thuiskomen. Ik zeg collega’s ja, want de leden van onze CCR zijn dan wel cliënten van SGL maar nog veel meer mijn directe collega’s. Dat heb ik vanaf dag één zo ervaren en zo werk ik nog steeds.” Deze uitspraak van Silvia zegt alles over haar manier van in het leven staan én haar manier van werken.

Silvia’s werkweek is heel veelzijdig. “Het gaat om wat de CCR wil, het draait niet om mij. Samen bepalen we hoe ik hen het beste kan ondersteunen en wat op dat moment prioriteit heeft. Ik ben dus bezig met veelzijdige thema’s, ben veel op Bureau Ondersteuning in Sittard en ga met de leden mee naar verschillende locaties. Ik ondersteun de CCR inhoudelijk en praktisch waar nodig. Samen dragen we zorg voor optimale medezeggenschap en eigen regie voor de cliënten van SGL, dat is echt ons doel. Zodat medezeggenschap voor iedereen binnen SGL, van cliënt tot bestuurder, een vanzelfsprekendheid is. Ook ondersteun ik bij praktische en verzorgende zaken waar nodig, en soms ben ik gewoon koffiejuffrouw.”

“Ik vergelijk de situatie van onze cliënten op woonlocaties wel vaker met mijn gezin. Thuis bepaal ik, samen met mijn man en kinderen. Voor onze cliënten zijn onze WBC’s hun thuis. Bewoners zijn altijd afhankelijk van ons, van zorgmedewerkers. We hebben zoveel invloed op hun leven. Daarom is het zo belangrijk dat we goed met elkaar omgaan. Dat besef zou eigenlijk in heel zorgland veel meer moeten komen. Ik denk dat SGL met haar strategische koers en visie hiermee al heel goed op weg is.”

De visie van Silvia matcht inderdaad 100% met de strategische koers, visie en missie van SGL. Silvia: “Ik denk dat SGL mij daarom ook zo goed ‘past’. Gelijkwaardigheid, eigen regie, transparantie, vertrouwen, kwetsbaar opstellen, het lijken zulke vanzelfsprekende waardes maar ik spreek uit ervaring dat dit absoluut niet zo is. Ik vind het ontzettend belangrijk dat onze cliënten, niet alleen mijn collega’s van de CCR, zich serieus genomen voelen. Dat er wederzijds respect is, vertrouwen om dingen naar elkaar uit te spreken, een open relatie, gelijkwaardigheid. Medewerkers en cliënten moeten het goede gesprek met elkaar aangaan. Open, vragen stellen, oprechte interesse zonder oordeel. Op deze manier ontstaat er snel veel vertrouwen, wederzijds respect en begrip. Alleen zo kunnen we elkaar verder helpen. Het zou een vanzelfsprekendheid moeten zijn.  De eerste maanden bij SGL heb ik hier bijna al mijn tijd aan besteed. In alle rust en met geduld een band opbouwen met de CCR, elkaar leren kennen. Ik heb me vanaf het begin heel gewaardeerd gevoeld. Dat geeft veiligheid en vertrouwen om jezelf ook kwetsbaar op te stellen. Ook minder leuke dingen worden naar elkaar uitgesproken, net als thuis.” Silvia vervolgt: “De persoonlijke gesprekken met mijn collega’s raken me het meest. Die raken de essentie van het leven, daar doe ik het voor. Ik zit er bevlogen, met heel mijn hart in.”

 “Inmiddels heb ik mijn plekje wel gevonden, heb ik een goede band met mijn collega’s en weet ik wat van mij verwacht wordt. Ik heb het gevoel dat ik gehoord word door SGL en daardoor durf ik mijn zegje te doen. Iets wat ik heel belangrijk vind. Ik vind het belangrijk dat ik in mijn rol als ondersteuner ook achtergrondkennis heb van onze cliënten, van NAH. Voor mij was onze doelgroep onbekend. Kennis zorgt voor meer begrip, en daar kun je dan weer naar handelen. Daarom heb ik enkele trainingen gevolgd die SGL aanbiedt in het kader van vakmanschap. Deze vond ik superinteressant. Ik wil mezelf graag verder ontwikkelen en ik dacht zelf een bijdrage te kunnen leveren aan de trainingen vanuit mijn ervaringen en mijn visie. Ik heb aangegeven ook wel trainingen ‘Hooi op je vork’ en ‘Dat vind ik ervan’ te willen gaan geven aan collega’s. Inmiddels ben ik opgeleid en gaat dit ook daadwerkelijk gebeuren. Een hele mooie kans.”

Silvia besluit: “Wat ik echt in mijn trainerschap wil meenemen en collega’s wil meegeven is: ga continu het goede gesprek aan met elkaar, met wederzijds respect en op basis van gelijkwaardigheid. Wees nieuwsgierig. Dit alles geeft vertrouwen en schept een band. Luister écht. Ook al kan informatie soms communicatief verkeerd uit de hoek komen, bijvoorbeeld door het hersenletsel; luister naar de intenties. En dat zonder oordeel. Dus of je het ermee eens bent of niet, dat doet er niet toe. Alleen zo kun je elkaar verder helpen.”

“Gelijkwaardigheid zou een vanzelfsprekendheid moeten zijn”

Deel dit verhaal: