Anouk Starmans

2019 - Met plek voor zes cliënten is WBC Broeksittard een kleinschalige woonlocatie van SGL. En juist dát spreekt begeleider Brigitte Feller en bewoner Anouk Starmans aan. Beide dames vierden onlangs hun 12,5 jarig jubileum bij WBC Broeksittard. Beiden zijn vanaf de nieuwbouw 12,5 jaar geleden aanwezig en zijn nog lang niet van plan om te vertrekken.

“Ik ben geen type voor grote woonbegeleidingscentra”, vertelt Brigitte (58) uit Sittard. “Hiervoor heb ik 5 jaar in WBC Europapark gewerkt, dat inmiddels opgeheven is. Een groot gezin, dat is hoe ik mijn werk bij WBC Broeksittard ervaar. Ik doe graag álle voorkomende werkzaamheden, net zoals in een gezin. Ik wil er samen met mijn collega’s voor zorgen dat de levens van onze cliënten op rolletjes lopen. Als begeleider zijn we hun aanspreekpunt en ik wil hen dan ook begeleiden bij alles wat op hun pad komt. Ik heb nou eenmaal een groot verantwoordelijkheidsgevoel. En ja, dat betekent ook dat ik af en toe eens een kraagje rechttrek en dan te horen krijg ‘já mam!’”, zegt ze lachend. “Met Anouk heb ik een bijzondere band. We kennen elkaar al 12,5 jaar. Vanaf het moment dat ik haar zag heb ik haar meteen in mijn hart gesloten.” 

Anouk over Brigitte

En dat is wederzijds. Brigitte is Anouks houvast. De twee maken onderling grapjes en knuffelen en stoeien. “Maar Brigitte zit me ook regelmatig achter de veren hoor”, lacht Anouk (54). “Ze is best streng! Maar wel altijd terecht. Ik woon ook veel liever op een kleine locatie dan op een grote zoals hiervoor. Mijn appartement maar ook de gezamenlijke woonkamer zijn heel erg fijn. Ik hou van kleinschalig, minder druk, meer aandacht. De andere kant is dat dingen nu meer opvallen waardoor ik vaak een begeleider achter me aan heb omdat er iets ‘moet’. Maar dat is natuurlijk ook heel goed.”

Anouk woont al vele jaren bij SGL. Ze komt uit een groot gezin dat veel heeft meegemaakt. Anouk vertelt over het ontstaan van haar hersenletsel: “Ik weet het zelf niet meer maar heb het van horen zeggen. Als kind van zeven ontsnapte ik uit de greep van mijn moeder bij het uitstappen uit een bus in België. Ik rende de weg op. Ik werd – samen met mijn broertje Juul - aangereden door een auto. Juul had slechts lichte hersenschudding maar ik kwam er minder goed van af, alhoewel het een wonder was dat ik nog leefde. Ik heb zes weken in coma gelegen. Toen ik ontwaakte was ik halfzijdig licht verlamd en heb ik vele maanden moeten revalideren. Na de revalidatie heb ik nog lang thuis gewoond. Op een gegeven moment ben ik in Groesbeek naar het voortgezet speciaal onderwijs gegaan en ben ik daar in een woongroep gaan wonen. Vanaf toen heb ik op diverse plekken gewoond. Uiteindelijk ben ik zo’n 23 jaar geleden bij SGL terecht gekomen.”

Persoonlijke hechte band

Brigitte vervolgt: “Het duurde een paar maanden voordat ik alle cliënten echt kende. Het is belangrijk als begeleider om ieders eigen ikje te kennen. En dat is bij hersenletsel een extra pittige opgave. Ik vind die persoonlijke hechte band wel heel belangrijk. Ik probeer me dan ook altijd te verplaatsen in onze cliënten. En ik hou altijd in mijn achterhoofd: ik ga na mijn dienst naar huis, maar dit is hun thuis. Daarom vind ik het huiselijke ook zo belangrijk. Het gezellig maken in huis, er gewoon zijn en aandacht geven. Mijn collega’s zijn weer goed in koken, bakken, kaarten en uitstapjes plannen. Zo maken we het samen gezellig.

Anouk vervolgt: “Ik hou ook van gezelligheid, zit veel in de woonkamer. Mijn leven is best druk. Elke dag heb ik wel iets te doen, ik ga naar AC Sittard, naar de manege, sporten en fysio, noem maar op! Ik hou ook heel erg van computeren. Dat doe ik dan het liefst in de gezamenlijke woonkamer op de cliëntcomputer. Maar ik hou ook van handwerken, puzzelen én van uitstapjes maken! Ik heb geen vader en moeder meer maar wel nog broers en zussen. In de weekenden ga ik bijna altijd met mijn zus Karin weg, naar familie, naar buiten of winkelen bijvoorbeeld. Ik heb best een druk leven ja!”

Goede sfeer

Of er afgelopen jaren op locatie WBC Broeksittard veel veranderd is? “Dat valt wel mee”, zeggen beide dames. Brigitte: “Er zijn veel wisselingen geweest in cliënten en medewerkers. De aanwezige mensen bepalen veelal de sfeer. Maar gelukkig is deze meestal - en zeker de laatste maanden - heel erg goed en relaxed. Door de jaren zijn de administratieve taken helaas tijdrovender geworden, daar baal ik wel van. Vooral omdat ik van structuur hou en geen half werk wil leveren. Anderzijds is het ook een uitdaging om bij te blijven. Oh, en de beste investering vind ik de airco die we afgelopen zomer eindelijk gekregen hebben.”

Jubileum x2

“Afgelopen augustus bestond WBC Broeksittard 12,5 jaar. En dat werd gevierd! Onze bewoners organiseerden zelf een feest. Het was een hele leuke dag die werd gevierd met cliënten, mantelzorgers, familie, vrienden, vrijwilligers en medewerkers. De barbecue werd uitgehaald en onze regiomanager stond erachter. De bewoners waren razend enthousiast, het was eens wat anders en dat was top. Als WBC ontvingen we nog een cadeaubon waarmee we iets moois kunnen kopen voor onze locatie. En Anouk en ik werden nog extra in het zonnetje gezet omdat wij twee al van begin af aan bij WBC Broeksittard zijn. Anouk was overigens de ster van de avond. Tussen de optredens van de band door stond ze de hele avond achter de microfoon. De avond van haar leven! Sowieso zingen Anouk en ik vaker samen, hartstikke gezellig.” Anouk glundert van trots.

Op de vraag wat Anouk het mooiste moment vond afgelopen jaren antwoordt ze zonder twijfel: “Mijn vijftigste verjaardag! Dat was een tuinfeest hier achterom. We hebben gegeten, gezongen en er was een striptease. En achteraf kreeg ik een fotoboek. Dat was zo mooi! Maar zingen en dansen met iedereen op het Oktoberfeest in Sittard vind ik ook heel leuk.”

Dankbaar werk

Van hun toekomstdromen hebben de dames een vrij helder beeld. Anouk: “Ik wil heel graag met mijn zus Karin naar Afrika. Ik hou van reizen.” Brigitte vult aan: “Anouk gaat vaak op vakantie met Karin en ook in de weekenden maakt ze heel veel uitstapjes met haar zus. Over deze reis hebben ze het al vaak samen gehad. En ikzelf?  Ik heb een fijn leven, en heb over het algemeen heel dankbaar werk. Hopelijk mag ik lang in goede gezondheid blijven!”