Ilona, medewerker

2023 - Ilona woont in Maasmechelen en werkt sinds mei 2020 bij woonbegeleidingscentrum (WBC) Overhoven van SGL in Sittard. Na jarenlang zelfstandig ondernemer te zijn geweest in de horeca zorgde een heftige gebeurtenis én corona voor een ommezwaai in de carrière van Ilona. Ze maakte de overstap naar de zorg, ze is een ‘zij-instromer’. “Bij SGL ben ik nog lang niet uitgeleerd. Bijna alles kán, er is zoveel mogelijk!”

“Al op mijn 20e had ik mijn eigen lunchroom. Hierna heb ik nog een ander bedrijf opgezet en ben ik bedrijfsleider geweest, ik had mijn horecadiploma’s, was zelfs sommelier. Ik had voor mijn gevoel alles bereikt in de horeca wat ik wilde. Ik ben heel ondernemend, kan niet goed stilzitten, wil graag verder leren. Toen werd mijn moeder ziek, zo’n 4,5 jaar geleden. Ze raakte in coma en dat heeft drie maanden geduurd. Toen ze uit coma ontwaakte kon ze bijna niks meer. Niet lopen, niet praten, ze was incontinent en ga zo maar door. Ze had niet aangeboren hersenletsel (NAH) en moest in een verzorgingstehuis gaan wonen. Ze vond het verschrikkelijk als vijftiger tussen de oude mensen, ze was de jongste. Verstandelijk kreeg ze alles mee. Het was afschuwelijk. Ik heb veel meegemaakt in die tijd, werd regelmatig gebeld omdat mijn moeder weer een insult had. Uiteindelijk wilde ze niet meer leven en is ze gestopt met eten en drinken. Ze is overleden op 58-jarige leeftijd.”

Ilona vervolgt: “Door deze ervaring met mijn moeder weet ik hoe het is om naaste te zijn van iemand met NAH. Ik weet hoe je als naaste behandeld wordt, hoe je behandeld wílt worden. Ik dacht, dit moet anders kunnen. Dit is voor mij de trigger geweest om zelf te willen werken voor mensen met NAH. Inmiddels was het coronatijd en zat ik thuis, kon ik niet werken. Mede door de heftige tijd die ik had gehad wilde ik iets anders gaan doen. Samen met een loopbaancoach heb ik gekeken naar wat bij mij zou passen. Ik ging op zoek naar een BBL-opleiding en zo kwam ik in contact met SGL. Ik kon direct aan de slag als zorgondersteuner bij WBC Overhoven in Sittard. ‘Uithelpen in verband met corona’ was mijn insteek, om hierna een opleiding te gaan volgen. Maar al na enkele dagen kreeg ik van SGL de mogelijkheid om een opleiding Verzorgende IG te volgen bij Gilde Opleidingen. En die kans greep ik aan. Als BBL-er werk ik volwaardig maar ben ik officieel leerling, en ga ik één dag per week naar school. Ik zit in een klas met bijna allemaal zij-instromers, dat geeft echt een leuke vibe. Iedereen heeft er namelijk echt zin in en wil zoveel mogelijk weten en leren. Inmiddels heb ik deze opleiding bijna afgerond, een jaar sneller dan de bedoeling was. Na de zomer ga ik verder met de opleiding Maatschappelijke Zorg (MZ), ik heb de smaak van werken en leren te pakken. Het is heel erg leuk om één dag in de week naar school te gaan. Ik vraag alles wat ik weten wil, maar daardoor pak ik wel ook alles snel op.”

“Wat leuk is aan WBC Overhoven is dat ik met open armen ontvangen ben. Ik werd van begin af aan volwaardig als collega behandeld, niet als leerling. Dat was heel fijn. De reactie van bewoners op een nieuwe medewerker is wisselend. De een vindt het direct leuk, de ander heeft tijd nodig en wil nog even niet verzorgd worden door een nieuweling. Maar dat kwam snel helemaal goed. De band die ik heb met de bewoners is zo bijzonder en fijn. Ik moet zelfs echt mijn grenzen bewaken; ik kan de bewoners immers niet mee naar huis nemen. Het geeft in ieder geval aan hoe sfeer is. Door corona kon ik geen ervaring opdoen op andere locaties van SGL, maar achteraf ben ik hier heel blij mee, want ik wil niet meer weg bij WBC Overhoven.”

Ilona vervolgt: “Het werken voor mensen met hersenletsel heb ik niet als heftig of confronterend ervaren, ondanks de ervaring met mijn moeder. Juist niet. Ik ben wel wat gewend, heb zoveel gezien en meegemaakt met mijn moeder. Ik probeer mijn ervaring als naaste te gebruiken in mijn werk. Ik doe mijn best cliënten en naasten te behandelen zoals ik zelf behandeld zou willen worden.” Werken in de zorg bevalt Ilona goed: “Geen werkdag is voor mij hetzelfde, er gebeuren altijd onverwachte dingen. Ik verveel me nooit; mijn werk is een mooie mix van zorg, begeleiding, overleggen. Ik ben van vier bewoners inmiddels begeleider wonen; zij komen met alle soorten vragen bij mij. Eigenlijk kun je het in deze baan zo gek maken als je zelf wilt. Bij SGL kan bijna alles; je geeft zelf aan wat je wilt of als je bijvoorbeeld een goed idee hebt. Er wordt echt naar je geluisterd en er is heel veel mogelijk. Je doet wat je aan kunt en je kunt je verder blíjven ontwikkelen en blíjven leren. Dat is echt een voordeel.”

“Of er ook nadelen zijn?” Ilona denkt na. “De arbeidsmarkt, het gebrek aan personeel, is wel een nadeel. Een probleem van de zorg in het algemeen. Werken op een woonbegeleidingscentrum van SGL is hard werken, maar dat vind ik niet erg. Je krijgt er zoveel voldoening voor terug! Mijn coronabaan heeft voor een enorme ommezwaai gezorgd in mijn carrière. Zij-instromen was écht een goed idee.”