Melanie Vullings

2025 - Komende tijd gaan bij SGL veranderingen plaatsvinden in de dagbesteding. We gaan samen verder bouwen omdat we goed willen blijven inspelen op de veranderende behoeften en verwachtingen van cliënten en de maatschappij. De droom van de meeste van onze cliënten richt zich op een zo gewoon mogelijk leven leiden, deelnemen aan de samenleving, meedoen in de eigen omgeving en van betekenis zijn, het gevoel dat je ergens aan bijdraagt. Hoe fijn het kan zijn als dit lukt vertelt Melanie Vullings, cliënt en CCR-lid bij SGL.

Melanie (47) is geboren met een lichamelijke beperking. Melanie ging naar school, woonde in haar kinderjaren thuis bij haar ouders, volgde een opleiding én ontdekte al op jeugdige leeftijd een passie: tafeltennis. Dit werd haar lust en haar leven. Ze speelde jarenlang toernooien met en tegen andere mensen met een beperking.  Sinds enkele jaren is haar vereniging echter gefuseerd met niet-para tafeltennisvereniging Megacles 4. Melanie: “Bij Megacles wordt gekeken naar mogelijkheden en niet naar onze beperkingen, en daar worden de trainingen op aangepast.”

Uit de bubbel
Megacles uit Weert is een van de weinige paraploegen in Nederland die in de reguliere tafeltenniscompetitie uitkomt. Voorheen speelden de paratafeltennissers van Megacles 4 alleen individueel op toernooien. Melanie legt uit dat dit niet altijd even motiverend was. Om deze reden zijn zes paraspelers met potentie verzameld in een team. Melanie: “We spelen alleen tegen mensen zonder beperking. Dat was is het begin wennen, maar: we worden steeds beter! We zijn echt de pareltjes van onze trainer, hij is heel erg trots.”

“Het is zo fijn om niet als anders gezien te worden. Ik ben gewoon een van hen en word gewoon gezien als Melanie. Ik hoor er helemaal bij en er wordt niet gekeken naar mijn handicap.” Of haar lichamelijke beperking het sporten in de weg zit? “Soms willen mijn benen en voeten even niet vanwege stijfheid, dan heb ik een wat mindere dag. Maar heel vaak gaat het ook wel goed.”

Ze vervolgt: “Wat ik zo leuk vind aan tafeltennis is dat ik mijn energie kwijt kan. En het contact met mensen spreekt me aan. We hebben ons vaste clubje mensen, maar bij wedstrijden ontmoet je ook veel nieuwe mensen. Daar hou ik van. Als ik met tafeltennis bezig ben, ben ik even uit mijn bubbel van anders voelen. Daar wordt even niet gedacht aan mijn beperking. En dat is superfijn.”

Goed team
Melanie is een doorzetter en hierdoor heel zelfstandig. “Ik heb het geluk dat ik heel veel zelf kan, mede door de tijd en energie die mijn ouders hier vroeger in hebben gestoken. Ik woon dan ook zelfstandig met mijn vriend waarmee ik al twintig jaar samen ben. We wonen KSW (kleinschalig wonen, via SGL) in Heythuysen. Dat is zelfstandig wonen met enige begeleiding thuis. Mijn partner en ik hebben elkaar ontmoet in woonbegeleidingscentrum Maartenshuis in Weert (het huidige WBC Kuyperhof). Hij kwam daar logeren en ik was daar toevallig die dag voor het dagelijkse koffiemoment. Ik woonde toen op mezelf in de naastgelegen flat met begeleiding thuis vanuit SGL. Voor hem was het liefde op het eerste gezicht maar voor mij heeft dat even nodig gehad. Maar inmiddels zijn we al twintig jaar samen en echt een goed team. We helpen elkaar waar nodig en hebben het gewoon heel fijn.”

Dromen en talenten
Melanie is druk bezet met haar tafeltennistrainingen en wedstrijden en nog veel meer. “Ik ga regelmatig naar het AC in Weert, waar ik als cliënt kom voor dagbesteding maar waar ik ook regelmatig meehelp. Wat dat betreft ben ik heel blij dat de dagbesteding bij SGL gaat veranderen en meer gaat inzetten op individuele dromen en talenten. Want ik denk dat wat voor mij geldt voor heel veel cliënten zal gelden: ik heb veel talenten en wil hier graag gebruik van maken. Ik kan zoveel meer dan vaak gedacht wordt. Ik ben heel goed in communicatie en zou daar graag meer mee willen bijvoorbeeld. Ik word al regelmatig betrokken vanuit mijn rol bij de CCR (centrale cliëntenraad) van SGL. Zo adviseer ik over teksten voor cliënten bijvoorbeeld door mee te lezen. Ik heb een heel goede kijk op dingen en een sterke mening, en door al mijn jaren ervaring bij SGL kan ik heel goed ergens iets van vinden. Plus ik heb het geluk dat ik me goed kan uitdrukken, iets dat niet alle cliënten van SGL kunnen door hun letsel. Dat is ook de reden waarom ik in 2017 bij de CCR ben gegaan. Ik vind het fijn om iets voor een ander te kunnen betekenen. Daarnaast heb ik zelf ook ontzettend veel gehad aan de CCR. Ik ben er echt door gegroeid. Ik durf nu voor groepen te spreken bijvoorbeeld, iets wat ik eerder echt niet deed. Ik ben heel erg gegroeid als persoon door de kansen die ik kreeg en genomen heb. En dat gun ik iedereen.”

Foto: Jeroen Kuit