Loes Paters

2021 - Drie jaar geleden kwam Loes Paters (43) na twee herseninfarcten op een dood spoor terecht. “Ik kwam niet vooruit. Werken bijvoorbeeld, dat ging niet meer.” Na een zoektocht kwam Loes bij Hersenz uit, het behandelprogramma dat in Limburg wordt aangeboden door SGL. “Ik heb nu meer rust en balans in mijn leven”.

“Ik was 38 jaar, met een vriendin ging ik naar een musical in Utrecht. Ik zou erheen rijden. Toen ik bij mijn vriendin aankwam, vroeg ze wat er aan de hand was. Ik kon namelijk niet praten, alleen maar haar aankijken en lachen. Zelf dacht ik dat het te maken had met stress. Toch zijn we die dag gegaan. Uiteindelijk leek het ons allebei verstandig om de dag erna even naar de huisarts te gaan. Na een verwijzing naar het ziekenhuis, kreeg ik te horen dat ik een herseninfarct had gehad. Het had atypische symptomen, maar ik had wel een afhangende mond en minder kracht in mijn lijf.”
 

Revalidatie                                                                                                             

“Ik heb vijf dagen in het ziekenhuis gelegen. Ook de revalidatie heb ik in het ziekenhuis gedaan, poliklinisch. Dat heeft acht maanden geduurd, heel lang eigenlijk. Dat komt omdat ik nóg een infarct heb gehad. Bij mijn tweede herseninfarct is mijn evenwicht beschadigd. Althans, de verbindingen vanuit de hersenen naar mijn evenwichtsorgaan zijn niet meer goed, met alle gevolgen van dien.”

“In die periode komt veel op je af. Je krijgt een klapper met NAH (niet-aangeboren hersenletsel, red.) erop, dat komt wel even binnen. Een zware tijd. Het positieve was dat ik veel bezoek kreeg en centraal stond op dat moment. Dat is leuk voor even, maar daarna was ik er ook wel klaar mee.”

Sociale omgeving                                                                                                     

Ook voor Loes’ sociale omgeving was het een nieuwe situatie: “Het lijkt alsof ik goed hersteld ben, mede doordat mijn spraak snel vooruit ging. Dan is het voor de buitenwereld net of er niks aan de hand is. De gevolgen van mijn herseninfarcten zijn heel onzichtbaar, en dat maakt het lastig en gevaarlijk. Ik ben tot het besef gekomen dat alles wat langzamer moet. Ook voor mijn omgeving was dat even wennen. Toch heb ik nu leuke, lieve en begripvolle mensen om mij heen.”

“Behandelaar Frank Wintraecken van SGL heeft mij erg geholpen om de gevolgen uit te leggen aan mijn omgeving. We hebben samen een presentatie bij mij thuis gegeven aan mijn familie en vrienden. Toen heeft hij een stukje verteld over wat NAH is. Ik vertelde op mijn beurt weer hoe ik het ervaar. Voor mijn familie en vrienden was die presentatie heel verhelderend.”

Hersenz                                                                                                                    

Loes kwam na haar maandenlange revalidatie in aanraking met Hersenz bij SGL. “Ik heb van begin af aan het gevoel gehad dat ik serieus werd genomen. Ik heb twee cursussen gevolgd: ‘Omgaan met verandering’ en ‘Grip op energie’. ‘Omgaan met verandering’ was precies waar ik naar op zoek was. Er ontstond bij mij een stukje bewustwording dat dit nu mijn leven is. Ik had altijd het gevoel dat ik weer terug kon naar de oude Loes. Er komt een moment dat je beseft dat dat niet meer gaat. Dan is het fijn dat die module er is, zodat je leert hoe je moet omgaan met zulke grote veranderingen. Je moet rekening houden met je energie en vermoeidheid. Maar ook, kun je nog wel gaan werken? Wordt het ooit beter? Op dat soort vragen heb ik gaandeweg wel antwoord gekregen. Daardoor heb ik meer rust en balans in mijn leven.”

“Ik heb veel gehad aan de andere deelnemers in mijn Hersenz groep. We waren met z’n zessen en kwamen bij elkaar op locatie AC Brunssum. Elke week anderhalve dag en dat acht maanden lang. Een hele intensieve periode, maar heel fijn en zinvol. De andere deelnemers hebben me laten zien hoe zij met hun letsel omgaan. Dat lotgenotencontact brengt veel rust, je krijgt het gevoel dat je er niet alleen voor staat.”

Overdag slapen en de situatie aanvaarden                                                                                                         

Een van de dingen die ervoor heeft gezorgd dat er nu meer rust en balans in mijn leven is, is het slapen overdag. “Het is een goede manier om uit een overprikkelde fase te komen. Het helpt mij als ik overdag rust neem om even af te schakelen. Zeker ook omdat ik heel slecht slaap in de nacht. Hiernaast heb ik geleerd de situatie te aanvaarden in plaats van te accepteren. Accepteren is zo keihard. Als je het aanvaardt, dan kun je nog groeien. Het wil niet zeggen dat je op je oude niveau terugkomt, maar je verbetert altijd bepaalde dingen.”

Ervaringsdeskundige                                                                                             

“Samen met een andere deelnemer van Hersenz geeft Loes tegenwoordig als ervaringsdeskundige presentaties bij bijvoorbeeld mensen thuis, voor verpleegkunde studenten op school, de gemeente maar ook het UWV, dit laatste via Stichting MEE. Frank vraagt mij vaak om een praatje te doen namens SGL. Ik vertel mijn verhaal, hoe ik dingen aanpak. Daarmee hoop ik dat ik andere mensen in eenzelfde situatie inzien dat ze niet alleen zijn. En dat ze zien wat er allemaal bij NAH komt kijken.” Loes vervolgt: “Het presenteren geeft me veel energie, ook al kost het ook veel energie. Ik heb het gevoel dat ik deelneem aan de samenleving. Het is fantastisch om te ervaren dat je iemand kunt helpen met je verhaal. Nogmaals, het is zo belangrijk om mensen bewust te maken van de onzichtbare gevolgen. Als mensen mij zien lopen, verwachten ze niet dat ik zo beperkt ben.”

Voor alles open staan                                                                                               

“Ik heb geleerd open te staan voor tips, zoals dat slapen overdag. Eerst wilde ik dit namelijk niet, maar ik voel me er wel echt goed bij. Dat is dan ook mijn advies aan anderen; je moet het gewoon proberen. Je kunt wel meteen denken dat iets niet lukt, maar zo kom je nooit verder. Verder heb ik geleerd om met de dag te leven. Ik kijk niet te ver vooruit. Probeer zoveel mogelijk te genieten, je kunt namelijk niet op alles invloed hebben.”

*Nb. 31 mei 2021 heeft Loes weer een beroerte gehad. Inmiddels is ze ook hier van herstellende en blijft ze ontzettend positief.